Diagnosis of small bowel Crohn's disease: a prospective comparison of capsule endoscopy with magnetic resonance imaging and fluoroscopic enteroclysis.

ACHTERGROND EN DOELSTELLINGEN: De diagnostische opbrengst van capsule endoscopie (CE) in vergelijking met magnetische resonantie beeldvorming (MRI) bij de ziekte van de dunne darm van Crohn is niet goed vastgesteld. We prospectief onderzocht CE, MRI, en dubbel contrast fluoroscopie bij patiënten met de ziekte van verdachte dunne darm van Crohn. METHODEN: Vijftig twee opeenvolgende patiënten (39 vrouwen, 13 mannen) werden onderzocht door middel van MRI, doorlichting en - als darmobstructie kon worden uitgesloten - door CE. In 25 werd Crohn nieuw vermoed terwijl de diagnose van de ziekte van Crohn (niet-darm) was eerder vastgesteld 27. RESULTATEN: dunne darm ziekte van Crohn werd geconstateerd bij 41 van de 52 patiënten (79%). CE werd niet bereikt bij 14 patiënten als gevolg van darm vernauwingen. Van de resterende 27 patiënten CE, MRI en fluoroscopie gedetecteerd dunne darm Crohn in 25 (93%), 21 (78%) en 7 (21, 33%) gevallen. CE was de enige diagnose-instrument bij vier patiënten. CE was iets gevoeliger dan MRI (12 tegen 10 van 13 bij de ziekte van verdachte van Crohn en 13 tegen 11 van 14 in de gevestigde ziekte van Crohn). MRI-inflammatoire conglomeraten en enterische fistels aangetroffen in drie en twee gevallen, respectievelijk. CONCLUSIE: CE en MRI zijn complementaire methoden voor het diagnosticeren van de dunne darm ziekte van Crohn. CE is voor het opsporen van een beperkte mucosale laesies die kunnen worden gemist door MRI, maar het bewustzijn van darmobstructie is verplicht. In tegenstelling, MRI is nuttig in het identificeren van transmurale ziekte van Crohn en extraluminale laesies, en mogelijk exclusief vernauwingen.