BACKGROUND: Antenatal corticosteroids for pregnant women at risk of preterm birth are among the most effective hospital-based interventions to reduce neonatal mortality. We aimed to assess the feasibility, effectiveness, and safety of a multifaceted intervention designed to increase the use of antenatal corticosteroids at all levels of health care in low-income and middle-income countries. METHODS: In this 18-month, cluster-randomised trial, we randomly assigned (1:1) rural and semi-urban clusters within six countries (Argentina, Guatemala, India, Kenya, Pakistan, and Zambia) to standard care or a multifaceted intervention including components to improve identification of women at risk of preterm birth and to facilitate appropriate use of antenatal corticosteroids. The primary outcome was 28-day neonatal mortality among infants less than the 5th percentile for birthweight (a proxy for preterm birth) across the clusters. Use of antenatal corticosteroids and suspected maternal infection were additional main outcomes. This trial is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT01084096. FINDINGS: The ACT trial took place between October, 2011, and March, 2014 (start dates varied by site). 51 intervention clusters with 47 394 livebirths (2520 [5%] less than 5th percentile for birthweight) and 50 control clusters with 50 743 livebirths (2258 [4%] less than 5th percentile) completed follow-up. 1052 (45%) of 2327 women in intervention clusters who delivered less-than-5th-percentile infants received antenatal corticosteroids, compared with 215 (10%) of 2062 in control clusters (p < 0·0001). Among the less-than-5th-percentile infants, 28-day neonatal mortality was 225 per 1000 livebirths for the intervention group and 232 per 1000 livebirths for the control group (relative risk [RR] 0·96, 95% CI 0·87–1·06, p = 0·65) and suspected maternal infection was reported in 236 (10%) of 2361 women in the intervention group and 133 (6%) of 2094 in the control group (odds ratio [OR] 1·67, 1·33–2·09, p < 0·0001). Among the whole population, 28-day neonatal mortality was 27·4 per 1000 livebirths for the intervention group and 23·9 per 1000 livebirths for the control group (RR 1·12, 1·02–1·22, p = 0·0127) and suspected maternal infection was reported in 1207 (3%) of 48 219 women in the intervention group and 867 (2%) of 51 523 in the control group (OR 1·45, 1·33–1·58, p < 0·0001). INTERPRETATION: Despite increased use of antenatal corticosteroids in low-birthweight infants in the intervention groups, neonatal mortality did not decrease in this group, and increased in the population overall. For every 1000 women exposed to this strategy, an excess of 3·5 neonatal deaths occurred, and the risk of maternal infection seems to have been increased. (PsycInfo Database Record (c) 2025 APA, all rights reserved)
BACKGROUND: This prospective study was performed to identify whether the early use of nasal continuous positive airway pressure (n CPAP) would reduce the rate of endotracheal intubation, mechanical ventilation and surfactant administration.
MATERIALS AND METHODS: This study was conducted from June 2009 to September 2010 in the Shahid Beheshti University Hospital, Isfahan-Iran. A total of 72 preterm infants with 25-30 weeks gestation who needed respiratory support at 5 min after birth entered the study. Infants were randomly assigned to the very early CPAP (initiated 5 min after birth) or to the late CPAP (initiated 30 min after birth) treatment groups. The primary outcomes were need for intubation and mechanical ventilation during the first 48 h after birth and secondary outcomes were death, pneumothorax, intraventricular hemorrhage, duration of mechanical ventilation and bronchopulmonary dysplasia.
RESULTS: There were no significant differences between the two groups with regard to mortality rate, bronchopulmonary dysplasia and patent ductus arteriosus. The need for surfactant administration was significantly reduced in the early CPAP group (P = 0.04). Infants in the early CPAP group less frequently required intubation and mechanical ventilation.
CONCLUSIONS: Early n CPAP is more effective than late n CPAP for the treatment of respiratory distress syndrome. In addition, the early use of n CPAP would reduce the need for some invasive procedures such as intubation and mechanical ventilation.
BACKGROUND: The bethametasone (BTM) induced hyperglycemia is not adequately known and managed in diabetic pregnant women.
OBJECTIVE: To compare the betamethasone-induced hyperglycemia in pregnant women either healthy or with gestational or type 2 diabetes mellitus (diabetes mellitus).
MATERIAL AND METHODS: Forty volunteer pregnant women at risk of premature rupture of membranes who received betamethasone (12 mg i.m. every 24 hours, 2 doses) were divided in four groups (10 women each): G1, healthy; G2, Diet treated diabetes mellitus; G3, Diet plus insulin treated diabetes mellitus; G4, type 2 diabetes mellitus treated with diet (n=6) or diet and insulin (n=4). Pre (p) and 2h-postprandial (pp) capillary blood glucose was measured throughout the day during 5 days of hospitalization. Student't test for independent and dependent samples was used.
RESULTS: G1 had no significant changes in p or pp glucose. In G2 four women required de novo insulin administration while insulin dose was increased 39 to 112% and 26 to 64% in all women in G3 and G4, respectively to maintain p and pp glucose levels <95 mg/dL and < 120 mg/dL, respectively. The greatest changes occurred between days 2 to 4 after betamethasone.
CONCLUSION: Betamethasone-induced hyperglycemia was greater in insulin treated women with gestational or type 2 diabetes and should not be administrated on an out-patient basis.
DOEL: Om te testen of steroïden respiratory distress te verminderen bij baby's geboren door electieve keizersnede op termijn.
DESIGN: Multicenter pragmatische gerandomiseerde trial.
SNELHEID: 10 zwangerschaps-eenheden.
DEELNEMERS: 998 instemmende vrouwen gerandomiseerd over het besluit te leveren door de electieve keizersnede, 503 gerandomiseerd naar behandeling groep.
INTERVENTIES: De behandeling groep twee intramusculaire doses van 12 mg betamethason ontvangen in de 48 uur voor levering. De controlegroep kreeg de gebruikelijke behandeling.
Uitkomstmaten: De primaire uitkomstmaat was de toegang tot speciale zorg baby unit met ademnood. Secundaire uitkomsten waren ernst van ademnood en het niveau van de zorg in de reactie.
RESULTATEN: Seks, geboortegewicht en zwangerschapsduur waren niet verschillend tussen de twee groepen. Van de 35 baby's zijn toegelaten tot de speciale baby-units met ademnood, 24 waren in de controlegroep en 11 in de interventiegroep (p = 0,02). De incidentie van toelating met ademnood was 0,051 in de controle groep en 0.024 in de behandelde groep (relatief risico 0,46, 95% betrouwbaarheidsinterval 0,23 tot 0,93). De incidentie van voorbijgaande tachypnoe van de pasgeborene was 0,040 in de controle groep en 0.021 in de behandelde groep (0,54, 0,26 tot 1,12). De incidentie van respiratory distress syndrome was 0,011 in de controle groep en 0.002 in de behandelde groep (0,21 0,03 tot 1,32).
CONCLUSIES: Prenatale betamethason en het uitstellen van de levering tot 39 weken zorgen voor een daling opnames op bijzondere zorg baby eenheden met ademhalingsproblemen na electieve keizersnede op termijn.
ACHTERGROND: vroegtijdige, voortijdig breken van de foetale membranen (PPROM) is de meest voorkomende antecedent van vroeggeboorte, en kan leiden tot de dood, neonatale ziekte en langdurige arbeidsongeschiktheid. Vorige kleine studies van antibiotica voor PPROM maar stelt wel enkele voordelen voor de gezondheid van de pasgeborene, maar de resultaten waren niet overtuigend. We deden een gerandomiseerde multicenter trial om te proberen dit probleem op te lossen. METHODEN: 4826 vrouwen met PPROM werden willekeurig toegewezen 250 mg erytromycine (n = 1197), 325 mg co-amoxiclav (250 mg amoxicilline plus 125 mg clavulaanzuur, n = 1212), beide (n = 1192) of placebo (n = 1225) vier keer per dag gedurende 10 dagen of tot de bevalling. De primaire uitkomstmaat was een samenstelling van neonatale sterfte, chronische longziekte of grote cerebrale afwijkingen op echografie voor ontslag uit het ziekenhuis. Analyse gebeurde volgens intention to treat. BEVINDINGEN: Twee vrouwen werden lost to follow-up, en er waren 15 protocol overtredingen. Van alle 2415 baby's van vrouwen toegewezen erytromycine alleen of placebo, minder had het primaire samengestelde resultaat in de erytromycine groep (151 van 1190 [12,7%] vs 186 van 1225 [15,2%], p = 0,08) dan in de placebogroep. Onder de 2260 eenlingen in deze vergelijking aanzienlijk minder had samengestelde primaire resultaat in de erythromycine groep (125 1111 [11,2%] vs 166 van 1149 [14,4%] p = 0,02). Co-amoxiclav alleen en co-amoxiclav plus erythromycine had geen voordeel ten opzichte van placebo met betrekking tot deze uitkomst in alle baby's of in eenlingen alleen. Het gebruik van erythromycine werd ook geassocieerd met een verlenging van de zwangerschap, vermindering van de neonatale behandeling met oppervlakte-actieve stof een afname van de zuurstof afhankelijkheid na 28 dagen en ouder, minder grote cerebrale afwijkingen op echografie voordat het geloosd wordt, en minder positieve bloedkweken. Hoewel co-amoxiclav alleen en co-amoxiclav plus erythromycine werden in verband gebracht met verlenging van de zwangerschap, werden zij ook geassocieerd met een significant hogere mate van neonatale necrotiserende enterocolitis. INTERPRETATIE: Erythromycine voor vrouwen met PPROM wordt in verband gebracht met een scala aan voordelen voor de gezondheid van de pasgeborene, en dus een waarschijnlijke daling in de kindertijd handicap. Echter, co-amoxiclav niet routinematig worden aanbevolen voor PPROM vanwege de associatie met neonatale necrotiserende enterocolitis. Een follow-up studie van de kindertijd ontwikkeling en invaliditeit na PPROM is gepland.
ACHTERGROND: Vroeggeboorte na spontane vroeggeboorte wordt geassocieerd met de dood, neonatale ziekte en langdurige arbeidsongeschiktheid. Vorige kleine studies met antibiotica voor spontane vroeggeboorte hebben gemeld povere resultaten. We deden een gerandomiseerde multicenter onderzoek naar dit probleem op te lossen.
METHODEN: 6295 vrouwen in spontane vroegtijdige weeën met intacte membranen en zonder bewijs van klinische infectie werden willekeurig toegewezen 250 mg erythromycine (n = 1611), 325 mg co-amoxiclav (250 mg amoxicilline en 125 mg clavulaanzuur, n = 1550), beide (n = 1565) of placebo (n = 1569) vier keer per dag gedurende 10 dagen of totdat de levering, indien dit eerder is opgetreden. De primaire uitkomstmaat was een samenstelling van neonatale sterfte, chronische longziekte, of grote cerebrale afwijkingen op echografie vóór ontslag uit het ziekenhuis. Analyse was door intention to treat.
BEVINDINGEN: Geen van de proef antibiotica werd geassocieerd met een lager tarief van de samengestelde primaire uitkomstmaat dan placebo (erythromycine 90 [5,6%], co-amoxiclav 76 [5,0%], beide antibiotica voor 91 [5,9%], versus placebo 78 [5.0 %]). Nochtans, werd antibioticavoorschriften geassocieerd met een lagere optreden van maternale infectie.
Interpretatie: Deze studie levert bewijs dat antibiotica niet routinematig te worden voorgeschreven voor vrouwen in spontane vroeggeboorte zonder bewijs van klinische infectie.
DOEL: Het doel van de studie was om de werkzaamheid en bijwerkingen van behandeling met corticosteroïden te bepalen voor zwangere vrouwen met ernstige pre-eclampsie in de preventie van respiratory distress syndrome in hun premature neonaten.
Studie opzet: Een prospectieve dubbelblinde gerandomiseerde studie ingeschreven 218 zwangere vrouwen met ernstige pre-eclampsie en zwangerschapsduur tussen de 26 en 34 weken. Honderdtien ontvangen betamethason (12 mg intramusculair toegediend, herhaald na 24 uur en dan eenmaal per week) en 108 kregen een placebo. Relatieve risico's en 95%-betrouwbaarheidsintervallen van respiratory distress syndrome en andere neonatale en maternale complicaties werden berekend voor gebruik van corticosteroïden.
RESULTATEN: Frequentie van respiratory distress syndrome significant verminderd in de groep corticosteroïden (23%) ten opzichte van de placebogroep (43%), met een relatief risico van 0,53 (95% betrouwbaarheidsinterval 0.35-0. 82 Relatieve risico's van intraventriculaire bloeding, open ductus arteriosus, en perinatale infectie waren significant afgenomen in de corticosteroïd groep: 0,35 (95% betrouwbaarheidsinterval 0,15 tot 0,86), 0,27 (95% betrouwbaarheidsinterval 0.08 tot 0,95) en 0,39 (95%-betrouwbaarheidsinterval 0.39-0.97), respectievelijk. Er was geen significant verschil in de frequentie van doodgeboorte, maar de neonatale mortaliteit was lager in de groep corticosteroïden (14%) dan in de placebogroep (28%), met een relatief risico van 0,5 (95% betrouwbaarheidsinterval 0.28-0.89 ). Er was een verhoogd risico op zwangerschapsdiabetes, maar van geen enkele andere maternale complicatie na behandeling met corticosteroïden, en de gemiddelde bloeddruk waren vergelijkbaar in de 2 groepen.
CONCLUSIES: Prenatale corticosteroïd therapie met betamethason voor het versnellen van foetale long volwassenheid is een veilige en efficiënte behandeling bij patiënten met ernstige pre-eclampsie op tussen de 26 en 34 weken zwangerschap.
Antenatal corticosteroids for pregnant women at risk of preterm birth are among the most effective hospital-based interventions to reduce neonatal mortality. We aimed to assess the feasibility, effectiveness, and safety of a multifaceted intervention designed to increase the use of antenatal corticosteroids at all levels of health care in low-income and middle-income countries.
METHODS:
In this 18-month, cluster-randomised trial, we randomly assigned (1:1) rural and semi-urban clusters within six countries (Argentina, Guatemala, India, Kenya, Pakistan, and Zambia) to standard care or a multifaceted intervention including components to improve identification of women at risk of preterm birth and to facilitate appropriate use of antenatal corticosteroids. The primary outcome was 28-day neonatal mortality among infants less than the 5th percentile for birthweight (a proxy for preterm birth) across the clusters. Use of antenatal corticosteroids and suspected maternal infection were additional main outcomes. This trial is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT01084096.
FINDINGS:
The ACT trial took place between October, 2011, and March, 2014 (start dates varied by site). 51 intervention clusters with 47 394 livebirths (2520 [5%] less than 5th percentile for birthweight) and 50 control clusters with 50 743 livebirths (2258 [4%] less than 5th percentile) completed follow-up. 1052 (45%) of 2327 women in intervention clusters who delivered less-than-5th-percentile infants received antenatal corticosteroids, compared with 215 (10%) of 2062 in control clusters (p < 0·0001). Among the less-than-5th-percentile infants, 28-day neonatal mortality was 225 per 1000 livebirths for the intervention group and 232 per 1000 livebirths for the control group (relative risk [RR] 0·96, 95% CI 0·87–1·06, p = 0·65) and suspected maternal infection was reported in 236 (10%) of 2361 women in the intervention group and 133 (6%) of 2094 in the control group (odds ratio [OR] 1·67, 1·33–2·09, p < 0·0001). Among the whole population, 28-day neonatal mortality was 27·4 per 1000 livebirths for the intervention group and 23·9 per 1000 livebirths for the control group (RR 1·12, 1·02–1·22, p = 0·0127) and suspected maternal infection was reported in 1207 (3%) of 48 219 women in the intervention group and 867 (2%) of 51 523 in the control group (OR 1·45, 1·33–1·58, p < 0·0001).
INTERPRETATION:
Despite increased use of antenatal corticosteroids in low-birthweight infants in the intervention groups, neonatal mortality did not decrease in this group, and increased in the population overall. For every 1000 women exposed to this strategy, an excess of 3·5 neonatal deaths occurred, and the risk of maternal infection seems to have been increased. (PsycInfo Database Record (c) 2025 APA, all rights reserved)
