BACKGROUND: Only 39% of deliveries in Pakistan are attended by skilled birth attendants, while Pakistan's target for skilled birth attendance by 2015 is > 90%.
METHODS: A 12-month maternal health voucher intervention was implemented in Dera Ghazi Khan City, located in Southern Punjab, Pakistan in 2009. A pre-test/post-test non-experimental study was conducted to assess the impact of the intervention. Household interviews were conducted with randomly selected women who delivered in 2008 (the year prior to the voucher intervention), and with randomly selected women who delivered in 2009. A strong outreach model was used and voucher booklets valued at $50, containing redeemable coupons for three antenatal care (ANC) visits, a postnatal care (PNC) visit and institutional delivery, were sold for $1.25 to low-income women targeted by project workers. Regression analysis was conducted to determine the impact of the voucher scheme on ANC, PNC, and institutional delivery. Marginal effects estimated from logistic regression analyses were used to assess the magnitude of the impact of the intervention.
RESULTS: The women targeted by voucher outreach workers were poorer, less educated, and at higher parity. After adjusting for these differences, women who delivered in 2009 and were sold voucher booklets were significantly more likely than women who delivered in 2008 to make at least three ANC visits, deliver in a health facility, and make a postnatal visit. Purchase of a voucher booklet was associated with a 22 percentage point increase in ANC use, a 22 percentage point increase in institutional delivery, and a 35 percentage point increase in PNC use.
CONCLUSIONS: A voucher intervention implemented for 12 months was associated with a substantial increase in institutional delivery. A substantial scale-up of maternal health vouchers that focus on institutional delivery is likely to bring Pakistan closer to achieving its 2015 target for institutional delivery.
ACHTERGROND: De besteding van maternale gezondheidszorg wordt geassocieerd met verbeterde maternale en neonatale gezondheidsuitkomsten. Gezien de mondiale en nationale belangen in het Millennium Development Goal en een hoog niveau van moedersterfte Nigeria, het begrip van de factoren die van invloed moeders gebruik gezondheid is cruciaal. Studies over het gebruik van maternale zorg zijn grotendeels over het hoofd gezien gemeenschap en andere contextuele factoren. Deze studie onderzocht de determinanten van maternale diensten gebruik in Nigeria, met een focus op individuele, huishouden, gemeenschap en state-niveau factoren.
Methode: De gegevens van de Nationale HIV / AIDS en reproductieve gezondheid Survey 2005 - een interviewer worden landelijk representatief onderzoek - werden geanalyseerd om individuele, huishoudelijke en maatschappelijke factoren die significant geassocieerd waren met gebruik van moederlijke zorg onder 2148 vrouwen die een baby had identificeren in de vijf jaar voorafgaand aan de enquête. Gezien de geneste aard van de gegevens, gebruikten we multilevel analytische methoden en geëvalueerd state-niveau random effecten.
RESULTATEN: Ongeveer drie vijfde (60,3%) van de moeders ten minste een keer prenatale diensten gedurende de laatste zwangerschap, terwijl 43,5% had ervaren receptionisten bij levering en 41,2% kreeg postnatale zorg. Er zijn overeenkomsten en verschillen in de voorspellers van de drie indicatoren van de gezondheid van moeders zorggebruik. Onderwijs is de enige individuele niveau variabele die consequent een significante voorspeller van zorggebruik, terwijl sociaal-economisch niveau is een consistente significante voorspeller op huishoudelijk niveau. Op het communautaire niveau, stedelijk wonen en community media verzadiging consequent sterke voorspellers. Daarentegen zijn er belangrijke rol spelen bij het voorspellen van een of meer indicatoren van gebruik, maar niet alle. Deze inconsistente voorspellers ook enkele variabelen op individueel niveau (leeftijd van de vrouw bij de geboorte van het laatste kind, etniciteit, het begrip ideale grootte van het gezin, en de goedkeuring van gezinsplanning), een community-level variabele (prevalentie van de kleine familie norm in de gemeenschap), en een state-niveau variabele (verhouding van PHC aan de bevolking).
CONCLUSIE: Factoren die de gezondheid van moeders diensten gebruik te beïnvloeden werken op verschillende niveaus - individu, gezin, gemeenschap en staat. Afhankelijk van de indicator van de gezondheid van moeders diensten, de relevante determinanten variëren. Effectieve interventies om de gezondheid van moeders zorggebruik stimuleren, moeten de onderliggende individu, gezin, gemeenschap en politiek niveau factoren gericht. De interventies moeten de relatieve rol van de verschillende onderliggende factoren weerspiegelen.
Socio-economische verschillen in gezondheid zijn goed gedocumenteerd over de hele wereld. Deze studie onderzoekt of NGO faciliteren van community-based van de overheid gezondheidsprogramma het eigen vermogen van moeders en pasgeboren gezondheidszorg op het platteland van Uttar Pradesh, India verbeterd. Een quasi-experimentele onderzoeksopzet omvatte een tussenkomst wijk en een vergelijking district van de landelijke Uttar Pradesh. Een huishouden enquête uitgevoerd tussen januari en juni 2003 de uitgangssituatie de tarieven van de programma dekking, moeder en pasgeboren zorgpraktijken, en gebruik van gezondheidszorg vastgesteld tijdens 2001-02. Een eindlijn huishoudelijk onderzoek werd uitgevoerd na 30 maanden van de uitvoering van het programma tussen januari en maart 2006 aan het dezelfde indicatoren te meten tijdens 2004-05. De veranderingen in de indicatoren van baseline tot eindlijn in de interventiegroep en de vergelijking districten werden berekend door de sociaal-economische Quintiles, en concentratie-indexen werden gebouwd om het eigen vermogen van programma-indicatoren te meten. Het eigen vermogen van het programma dekking en prenatale en neonatale zorg praktijken verbeterd ten opzichte van baseline tot eindlijn in de interventiegroep district terwijl het tonen van weinig verandering in de vergelijking wijk. Eigen vermogen in de gezondheidszorg gebruik voor moeders en pasgeborenen toonde ook een aantal verbeteringen in de interventiegroep wijk, maar opmerkelijke sociaal-economische verschillen is gebleven, met de armen tonen minder mogelijkheid de toegang tot gezondheidszorg. NGO faciliteren van de overheid programma's is een haalbare strategie van het eigen vermogen van maternale en neonatale gezondheid van programma's te verbeteren. Verbeteringen in het eigen vermogen waren het meest uitgesproken voor huishoudelijke praktijken, en de ongelijkheid waren nog steeds zichtbaar in de gezondheidszorg gebruik. Bovendien algemene programma dekking bleef laag, die de mogelijkheden van het eigen vermogen aan te pakken. Programma's moeten identificeren en belemmeringen voor universele dekking en zorggebruik, met name in de armere lagen van de bevolking.
OBJECTIVE: To explore use-inequity in maternal health-care services in home-based skilled-birth-attendant (SBA) programme areas in Bangladesh.
METHODS: Data from a community survey, conducted from February to May 2006, were analysed to examine inequities in use of SBAs, caesarean sections for deliveries and postnatal care services according to key socioeconomic factors.
FINDINGS: Of 2164 deliveries, 35% had an SBA, 22.8% were in health facilities and 10.8% were by caesarean section. Rates of uptake of antenatal and postnatal care were 93% and 28%, respectively. There were substantial use-inequities in maternal health by asset quintiles, distance, and area of residence, and education of both the woman and her husband. However, not all inequities were the same. After adjusting for other determinants, the differences in the use of maternal health-care services for poor and rich people remained substantial [adjusted odds ratio (OR) 2.51 (95% confidence interval, CI: 1.68-3.76) for skilled attendance; OR 2.58 (95% CI: 1.28-5.19) for use of caesarean sections and OR 1.53 (95% CI: 1.05-2.25) for use of postnatal care services]. Complications during pregnancy influenced use of SBAs, caesarean-section delivery and postnatal care services. The number of antenatal care visits was a significant predictor for use of SBAs and postnatal care, but not for caesarean sections.
CONCLUSION: Use of maternity care services was higher in the study areas than national averages, but a tremendous use-inequity persists. Interventions to overcome financial barriers are recommended to address inequity in maternal health. A greater focus is needed on the implementation and evaluation of maternal-health interventions for poor people.
Observational studies suggest that including men in reproductive health interventions can enhance positive health outcomes. A randomized controlled trial was designed to test the impact of involving male partners in antenatal health education on maternal health care utilization and birth preparedness in urban Nepal. In total, 442 women seeking antenatal services during second trimester of pregnancy were randomized into three groups: women who received education with their husbands, women who received education alone and women who received no education. The education intervention consisted of two 35-min health education sessions. Women were followed until after delivery. Women who received education with husbands were more likely to attend a postpartum visit than women who received education alone [RR = 1.25, 95% CI = (1.01, 1.54)] or no education [RR = 1.29, 95% CI = (1.04, 1.60)]. Women who received education with their husbands were also nearly twice as likely as control group women to report making >3 birth preparations [RR = 1.99, 95% CI = (1.10, 3.59)]. Study groups were similar with respect to attending the recommended number of antenatal care checkups, delivering in a health institution or having a skilled provider at birth. These data provide evidence that educating pregnant women and their male partners yields a greater net impact on maternal health behaviors compared with educating women alone. (PsycInfo Database Record (c) 2021 APA, all rights reserved)
DOEL: Om het effect van sociaal-economische individuele kenmerken en de structuur van de gezondheidszorg in het dorp over het gebruik van moederlijke zorg op het platteland van Hebei, de Volksrepubliek China (VRC) te bestuderen. DATA: werden gegevens verzameld van 4.273 vrouwen die bevallen van een kind op zijn minst, het leven in een gestratificeerde steekproef van 288 dorpen in de provincie Hebei. BEVINDINGEN: 54,8% van de vrouwen hadden ten minste een prenatale zorg bezoek, 27,5% gaf geboorte in een instelling voor gezondheidszorg, en 18.1% had postnatale check-up. Gebruik was omgekeerd evenredig met de leeftijd en pariteit en positief op het onderwijs. Beroep was gerelateerd aan het gebruik van pre-en postnatale, maar niet naar huis geboorte. Per hoofd van inkomens en levensomstandigheden regeling zijn niet gerelateerd aan het gebruik. MCH werknemer in het dorp bevorderen pre-en postnatale zorg, maar ook levering aan huis. Village artsen te bevorderen prenatale zorg en de bevalling in het ziekenhuis, maar zijn niet bevorderlijk voor postnatale check-up. Vrouwen hebben de neiging om de moeder-diensten in de township gezondheidscentra te voorkomen, maar sommige zijn bereid om te reizen naar de stad ziekenhuizen voor de levering en postnatale zorg. CONCLUSIES: Gezondheid educatieve programma's over het belang van alle drie de moederlijke zorg diensten worden duidelijk nodig is. Deze programma's moeten zich niet alleen vrouwen in de vruchtbare leeftijd, maar ook zorgaanbieders, MCH werknemers in het bijzonder. Township gezondheidscentrum moet komen-out en motiveren vrouwen om hun toegankelijke diensten te gebruiken.
Gegevens van de 1991 Belize Family Health Survey blijkt verschillen in het gebruik van de gezondheid van moeder en kind diensten tussen de verschillende etnische groepen (Creools, Mestizo, Maya / Ketchi en Garifuna). Multivariate analyse wordt gebruikt om te onderzoeken of deze verschillen daadwerkelijk kunnen worden toegeschreven aan de etniciteit of andere kenmerken die onderscheid maken tussen de etnische groepen. Gezondheidsdiensten zijn beschouwd: gezinsplanning, plaats van levering (ziekenhuis / andere), postpartum en pasgeboren check-ups na een geboorte, en inentingen voor kinderen. De taal die gesproken wordt meestal in het huishouden blijkt te belangrijk zijn voor de interpretatie van etnische verschillen. Maya-sprekende Maya / Ketchis aanzienlijk minder kans om gezinsplanning diensten te gebruiken of om de geboorte in een ziekenhuis te geven. Spaans-luidsprekers (mestiezen en Maya / Ketchis) hebben minder kans om pasgeboren en postpartum check-ups te gebruiken, na correctie voor andere kenmerken. Er zijn geen etnische verschillen voor de inentingen. Programmatische implicaties van deze resultaten worden besproken.
Only 39% of deliveries in Pakistan are attended by skilled birth attendants, while Pakistan's target for skilled birth attendance by 2015 is > 90%.
METHODS:
A 12-month maternal health voucher intervention was implemented in Dera Ghazi Khan City, located in Southern Punjab, Pakistan in 2009. A pre-test/post-test non-experimental study was conducted to assess the impact of the intervention. Household interviews were conducted with randomly selected women who delivered in 2008 (the year prior to the voucher intervention), and with randomly selected women who delivered in 2009. A strong outreach model was used and voucher booklets valued at $50, containing redeemable coupons for three antenatal care (ANC) visits, a postnatal care (PNC) visit and institutional delivery, were sold for $1.25 to low-income women targeted by project workers. Regression analysis was conducted to determine the impact of the voucher scheme on ANC, PNC, and institutional delivery. Marginal effects estimated from logistic regression analyses were used to assess the magnitude of the impact of the intervention.
RESULTS:
The women targeted by voucher outreach workers were poorer, less educated, and at higher parity. After adjusting for these differences, women who delivered in 2009 and were sold voucher booklets were significantly more likely than women who delivered in 2008 to make at least three ANC visits, deliver in a health facility, and make a postnatal visit. Purchase of a voucher booklet was associated with a 22 percentage point increase in ANC use, a 22 percentage point increase in institutional delivery, and a 35 percentage point increase in PNC use.
CONCLUSIONS:
A voucher intervention implemented for 12 months was associated with a substantial increase in institutional delivery. A substantial scale-up of maternal health vouchers that focus on institutional delivery is likely to bring Pakistan closer to achieving its 2015 target for institutional delivery.
