Efficacy and tolerability of mirtazapine versus citalopram: A double-blind, randomized study in patients with major depressive disorder.

Ons doel was aan de antidepressieve en anxiolytische effecten, de tolerantie en de effecten vergelijken op kwaliteit van leven van mirtazapine en citalopram in een gerandomiseerde, dubbelblinde, multicenter, 8-weken durende studie. Patiënten met een depressieve episode (DSM-IV) en een uitgangswaarde score van> of = 22 op de Montgomery-Asberg Depression Rating Scale (MADRS) werden gerandomiseerd tot 8 weken behandeling met mirtazapine (n = 137, 15-60 mg / dag) of Citalopram (n = 133, 20-60 mg / dag). De werkzaamheid werd geëvalueerd door de MADRS, Hamilton Anxiety Scale (HAM-A), Clinical Global Impression schaal (CGI), de Leeds Sleep Evaluation Questionnaire (LSEQ) en Kwaliteit van Leven plezier en voldoening Questionnaire (QLESQ). De werkzaamheid analyses werden uitgevoerd op de intent-to-treat-groep met behulp van de Last Observation Carried Forward methode. Vitale functies en laboratorium variabelen zijn gemeten en de bijwerkingen, opgenomen in de wekelijkse bezoek. De omvang van de daling ten opzichte van baseline in groep betekenen MADRS scores groot was in beide groepen, het bereiken na 8 weken van de behandeling gemiddelde scores van 9,1 in de mirtazapine-groep en 8,9 in de citalopram groep. Beide behandelingen ook geresulteerd in een substantiële verbetering van de symptomen van angst, slaapstoornissen en de kwaliteit van het leven, en een hoog percentage van de respondenten. Echter, op dag 14, statistisch significant grotere magnitudes van de veranderingen ten gunste van mirtazapine waren aanwezig in de groep gemiddelde MADRS, HAM-A en CGI-Ernst van de ziekte en de kwaliteit van leven scores. Een verschil van 2,3 punten op MADRS ten gunste van mirtazapine wordt beschouwd als indicatief voor een klinisch relevante superioriteit tussen twee beproefde antidepressiva. Mirtazapine behandeling was ook te maken met een snellere verbetering van de slaap, de kwaliteit van de slaap en een betere alertheid na ontwaken, zoals blijkt uit statistisch significante verschillen op de self-rating LSEQ op verschillende tijdstippen. Er waren geen verschillen tussen de twee behandelingsgroepen op zelf-rating QLSEQ. Beide middelen waren goed verdragen, met een laag aantal patiënten in beide groepen voortijdig beëindigen van de studie als gevolg van bijwerkingen (mirtazapine: 3,6%, citalopram, 3,0%). Zweten en misselijkheid waren statistisch significant vaker voor in de citalopram groep en verhoogde eetlust en klachten van het gewicht toename van de mirtazapine groep. Er waren geen klinisch relevante veranderingen in het laboratorium parameters en vitale variabelen met beide behandelingen, met uitzondering van klinisch relevante toename van het lichaamsgewicht, die zich vaker in mirtazapine patiënten. In deze studie, mirtazapine en citalopram even effectief waren in het verminderen van symptomen van depressie en angst, en goed verdragen. Echter, mirtazapine was significant effectiever dan citalopram na 2 weken van de behandeling op de MADRS, HAM-A en CGI De ernst van de ziekte en de kwaliteit van leven schalen. Deze bevinding, consequent aanwezig op alle grote werkzaamheid variabelen, suggereert mogelijk een snellere aanvang van de werking van mirtazapine dan citalopram.